คนเราจะอยู่ด้วยกันได้นานสักกี่วัน (เตือนสติความรัก)
เช้าวันหนึ่ง ภรรย าบอกกับสามีว่า วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส ารไม่สะดวกเลย สามี ซึ่งหน้าตาบู ด บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย า แต่กลับกระชากเสียง
ถามกลับไปว่า เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่ มาใช่ไหมเธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะทำไมไม่ช่วยกันประหยัด ภรรย า พูดออกมา เสียงเบาๆ อ ย่ า ง คนรู้สึกผิด
ว่า ที่แท้คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง ภรรย าก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอกสามีว่า วันนี้ มีรถโดยส ารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วหละคุณไม่ต้องไปส่งก็ได้ แล้วเธอก็ออกบ้านไปโดยสามี ไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก
ประมาณครึ่ง ชั่ ว โมง ผ่ า น ไปสามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนนจึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลงมีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วยสามีได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจากบ้านไปทันที
เมื่อไปถึงแม่น้ำ รถเมล์ที่ถูกเก็บ ก ู้จากน้ำเหลือ เพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส ารกระจัดกระจายมีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติเฝ้าถามหน่ วย ก ู้ภั ย
ที่ทำงานอยู่ว่า เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”ทุกคนส่ายหน้า บอกว่าไม่เห็นเวลา ผ่ า น ไป จนเกือบเย็น ก ู้ภั ย หยุดการทำงาน เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า หักห้ามใจเถอะนะ ภรรย าคุณ
คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไป ส่งเธอนะเราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน
แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่าภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่คุณไปไหนมาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทันจบสามี ก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่นคุณเป็นอะไร
ร้องไห้ทำไม วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม
เรื่องบางเรื่องเราโกรธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ ความสุขของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ ความสุข ของคนที่เรารักเรามีเวลาในโลกนี้ จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกัน ยิ่งจำกัดอะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็ อ ย่ านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
ขอขอบคุณที่มา bangpunsara, verrysmilejung
