ขนมหนึ่งห่อ ตัดสินคนไม่ได้ (เขียนไว้ดีมาก)

ขนมหนึ่งห่อ ตัดสินคนไม่ได้ (เขียนไว้ดีมาก)

ทำไมผู้หญิงคนนี้ ช่างแย่จัง และผู้ชายที่นั่งข้างๆ ก็กินขนม อ ย่ า ง ไม่รู้สึกอะไร เป็นคนปกติ หรือเปล่าลองอ่า นดู แล้วจะรู้ว่าเราได้อะไรจากเรื่องเล่านี้ จากไลน์ที่สนามบิน นานาชาติระดับโลก

มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่ วโมง ในการเปลี่ยนเครื่องบิน เพื่อไปจุดหมายปลายทางเธอ ตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุกกี้ 1 ห่อ และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่า น

และกิน ฆ่ า เวลาไปพลางๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง เมื่อนั่งลง ก็เตรียมหนังสือ และคุกกี้เพื่ออ่า น และกินไปพลางๆ เธอสังเกตเห็นว่า ข้างๆเธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกาย อ ย่ า ง ไม่สนใจ

ใครว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้างๆเขา สักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่า นหนังสือ ชายหนุ่มก็หยิบ ขนมคุกกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสองแล้ว กินมันทีละชิ้น เธอมองด้วยความโกรธ แต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย

เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุกกี้ และเฝ้ามองนาฬิกา ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ย างอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไปเธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดี มีการศึกษาแล้วละก็

ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ ให้แหลกไปเลย ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่ม ก็หยิบมันกิน 1 ชิ้นทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุกกี้เหลือเพียง ชิ้นสุดท้ายเธอหยุดและ อ ย า ก รู้ว่า ชายหนุ่มจะทำ อ ย่ า  งไร

ชายหนุ่มค่อยๆ หยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้าย แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้นส่งให้เธอครึ่งชิ้น และกินเองครึ่งชิ้น เธอรับจากชายหนุ่ม อ ย่ า ง รวดเร็ว และคิดในใจว่า เขาช่างเป็นคนไร้ ม า ร ย า ท สุดๆช่างไร้การศึกษา

ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมด แล้วตรงไปยังประตูขึ้น เครื่องไม่แม้แต่เหลียวหลัง กลับมามอง หัวขโมยผู้ไร้มารย าทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่อง

และนั่งประจำที่ อ ย่ า ง สบายแล้ว เธอก็หยิบหนังสือ ที่อ่า นค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อเธอตกใจมาก ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่าคุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่ม

ที่แบ่งให้เธอกิน เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบิน ไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึก เ จ็ บ ป ว ด หั วใ จ

เธอนั่นเองที่ไร้ ม า ร ย า ท เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริงมันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิต ที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น

และทำให้เราตัดสินผู้อื่น จากความคิดเย่อหยิ่งของเราเองซึ่งห่างไกล จากความเป็นจริงมากมาย นี่แหละที่ทำให้เรา ต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่นหลายๆสิ่งไม่ได้เป็น อ ย่ า ง ที่เห็น

ควรมองผู้อื่นในแง่ดีแล้ว คอยสงสัยตัวเองว่า เรามองโลกในแง่ดี พอแล้วหรือยัง เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าควรคิดบวกเสมอเมื่อเจอปัญหา

ขอขอบคุณที่มา108resources