เอาแต่ทำงานหนักจนลืมครอบครัว ลืมสุขภาพเพียงเพราะเงิน (อ่านเตือนสติตัวเอง)
มีเ ด็ กน้อยคนหนึ่งซึ่งเป็น ลูกชาย มีสีหน้าที่แสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนักนั่งรอพ่อเลิกงานด้วยใจจดใจจ่อ ลูกชาย นั่งรออยู่สักพักกว่าพ่อจะเสร็จจากงาน ถึงบ้านก็เกือบสามทุ่มเข้าไปแล้วพ่อเดินเข้าบ้านที่ดูเงียบเหงาโดยมี ลูกชาย รออยู่หน้าบ้านเนื่องจาก ภรรย า เ สี ย ชี วิตไปเมื่อปีกลายทิ้งลูกชายคนเดียวไว้กับเขา
ให้หาเลี้ยงลูกตามลำพัง ดีว่าเจ้าหน ูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้างอาหารก็กิน อาหารปิ่นโต ที่ผูกประจำ หากินเองได้ทำให้ ไม่เป็นภาระพ่อมากมายนักเข้ามาในบ้าน เหงื่ออาบแก้มยังไม่ทันได้พัก ผู้เป็นพ่อเห็นหน้าลูกชายวัยซนที่รอรับเอ่ยปากทักพ่อครับวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ เหนื่อยสิ ลูกแล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จ แล้วเหรอ
ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆ พร้อมกับถามต่อ ด้วยความเคยชินเสร็จหมดแล้วครับ คือ ผม มีเรื่องบางอย่ า ง อ ย ากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับลูกชายตัวน้อย ถาม ต่อ เดี๋ยว พ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าวซักหน่อย แล้วคงจะเข้านอนวันนี้เหนื่อยเหลือเกิน
ว่าแต่ แก จะถามอะไรพ่อเหรอ ผู้เป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า คือผมอ ย า ก รู้ ว่าพ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ ลูกชาย ถามด้วยน้ำ เสียงใสซื่อ เค้าหันมามองหน้าลูกชาย พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แล้วตอบไปว่า วันล่ะ สี่ร้อย งั้นผม ขอยื ม ตั ง ค์ พ่อ ซักสองร้อยได้ มั้ยครับลูกชายตัวน้อยเอ่ยปากด้วยสายตา วิ ง ว อ น
หา แกว่าไงนะ ผู้เป็น พ่อ ขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิมนี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทอง หาได้ง่ายๆ เหรอกว่าพ่อจะได้เงิน สี่ร้อย บาทต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำแต่ พอกลับมาถึงบ้าน เจอแกรอขอยืมเงินพ่อง่ายๆ แบบนี้นี่นะ แกลองไปคิดดูให้ดีสิว่า แกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้างพ่อถึงจะต้องให้ เงินสองร้อยนี่ให้แกยืม
เ ด็ กชายยืนนิ่ง มองหน้าพ่อ ไม่มีเสียงออกจากปากแต่น้ำตาไหลซึมลง อ า บ ร่ อ ง แก้มทั้ง สองข้าง ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องอย่ า งซึมเซาหลังจากพ่อเขาอาบน้ำเสร็จ หาข้าวปลากินเรียบร้อย เขาเดินไป ที่ระเบียง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่ได้รับมาจากงานนอกบ้าน เริ่มผ่อนคลาย
นั่งคิดไป ถึงอดีต ที่ ผ่ า น และงานวันนี้แล้วก็ย้อนกลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อย ลูกเป็นเ ด็ กดี ไม่เคยเกเรไม่เคยเอ่ยปากขอเงินเพิ่ม นอกจากเงินค่าขนมที่พ่อให้ ประจำวันเท่านั้นแต่วันนี้ทำไม ถึงเอ่ยปากยืมเงิน เมื่อสักครู่เราพ่อเหนื่อยเกินไปหรือเครียดเกินไปหรือป่าว ถึงได้ใช้อารมณ์กับ ลูกไป อ ย่ า งนั้น
เมื่อได้คิด แล้วเดินไปที่ห้องลูกชาย ไฟในห้องนอนดั บ แล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไป เอื้อมมือเปิดไฟในห้อง ห น ูน้อยนอนตะแคง หน้าต า ยังคงลืมจ้องมองมาที่ประตู แก้มที่แนบกับหมอน ชุ่มด้วย น้ำตา พร้อมเสียงสะอื้นเบาๆอยู่คนเดียว พ่อเดินไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผม ลูกชายเบาๆ พร้อมกับเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือ จุกคอ
พ่อขอโทษนะลูก เมื่อกี้พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์กับลูกมากไปหน่อยจริงๆตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่าลูก อ ย า ก ยืมเงินพ่อไปทำไมลูกอาจจะมีเหตุจำเป็นที่จะต้องใช้เงินก็ได้ เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบากไม่ได้มาง่ายๆ แต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอพ่ออาจจะให้ยืม ก้อได้เพราะว่าลูกน่ะ สำคัญสำหรับพ่อเหนือ สิ่งอื่นใดและพ่อรักลูกจ้ะ
ว่าแต่ไหน ลูกลองบอกพ่อสิว่าลูกอ ย า ก ยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณีเต็มเปี่ยมด้วยความรักลูกชายตัวน้อยส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ พ่อครับ ตั้งแต่แม่เสี ย ผมเห็นพ่อต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวันจนไม่ได้พัก ไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกันผมเลย ค่อยๆเก็บค่าขนมของผมไว้ ตลอดมาจนถึงตอนนี้
ผมเก็บได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อ ว่าพ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อย ผมจึงอ ย า กยืมพ่อเพิ่มอีกสองร้อยให้เป็นสี่ร้อย เพื่อจะได้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พัก ได้อยู่กับผมซักวันนึงครับพอพ่อได้ยินแบบนั้นแล้ว น้ำตาก็ไหลพากอาบลงข้างแก้มทั้งสองข้างแล้วก็โผล่ตัวเข้ากอดลูกน้อย ด้วยความรู้สึกผิดเงินทอง อาจสำคัญ และจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตแต่ครอบครัว ยังคงต้องการความรักความอบอุ่น และ เวลาที่มีให้กัน อ ย่ า ห่วงงานจนลืมครอบครัว และคนที่คุณรัก
ขอขอบคุณที่มา noonna
