เมื่อเราอายุมากขึ้น..จะมีเพื่อนน้อยลง(จริงหรอ)

เมื่อเราอายุมากขึ้น..จะมีเพื่อนน้อยลง(จริงหรอ)

แม่จ๋าทำไม แม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอลูกหม า ถามแม่ว่าพอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ แม่หม าเลยตอบว่าไม่หรอกจ๊ะ ลูกเมื่อเราโตขึ้นเราจะเหลือ คนที่รักเราจริงๆต่างหาก

เราจะมากที่คุณภาพ ไม่ได้มากที่จำนวนเวลาจะคัดสรร คนที่เหมาะสม ไว้กับเรา ถ้าเป็นมิตร ก็จะเป็นมิตรที่มีคุณภาพ และรักเรา ถ้าเป็นศั ต รูที่เหลือ ก็จะเป็นศั ต รูที่จะเป็นแรงผลักดันให้ เราต่อสู้เพื่อที่จะก้าวหน้าต่อไป ลูกหม าถามแม่ต่อว่า

แล้วถ้าวันหนึ่ง ห นู โตพอที่จะเลือกทางเดินเองได้ แม่จะไม่ทิ้ง ห นู ไปไหนใช่ไหม แม่หม า ตอบว่า เมื่อวันหนึ่ง ห นู เลือกทางเดินได้เอง แม่ก็ยังจะคอยอยู่ข้างๆ ห นู เหมือนเดิม แต่เมื่อ ห นู โตขึ้น ห นู ก็ต้องหาใครสักคนมาเดิน ข้างกายแม่ก็จะถอยมาวิ่งข้างหลัง

แต่ยังคงเฝ้ามอง ห นู จนวันหนึ่งที่แม่วิ่งไม่ไหว แม่ก็จะหยุด แล้วมองดูเดิน ห นู ต่อไป หรือจนวันหนึ่งที่แม่ต้องจากไป แม่ก็ยังจะวิ่งอยู่ในใจของ ห นูตลอดกาล ชีวิตคือการก้าวเดินไปข้างหน้า แต่ ห นู จงจำไว้ว่า การก้าวไปจะมีคุณค่าเราจะต้องไม่ลืมคนข้างหน้า

ข้างๆหรือแม้แต่ข้างหลัง เพราะนั่นคือ พ ลั งทั้งหมดที่คอยผลักดัน ห นู ให้ก้าวไปพร้อมกับพลังของตัว ห นู เองยิ่งโต ยิ่งเดินลำพังมากขึ้น ยิ่งสูงขึ้นยิ่งรู้ว่าคนที่เดินร่วมทางมากับเราค่อยๆ หายไปทีละคนๆ ท้ายที่สุด เราจึงพบว่า

เพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเราก็คือ ตัวเราเอง จงแยกให้ออก ระหว่างมิตรภาพ กับผลประโยชน์ ต่อให้เป็นคนโปรด หมดผลประโยชน์ เขาก็ไม่เอา สื่งที่หา ย า ก ที่สุด ก็คือความจริงใจนี่แหละ น้ำทะเลอาจทำให้รอยเท้าของเราจางหายไปแต่น้ำทะเล

ไม่อาจทำให้เราลืมว่า เรามาจากไหนและมากับใครหรอกนะ แม่หม า ตอบและยิ้มให้ลูกหม า ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมล้นลูกหม า ไม่ตอบอะไร ได้แต่เดินช้าลง แม่หม าสงสัยจึงถามว่าทำไมเดินช้าจัง ลูกหม า

ส่งยิ้มหวานไป ก่อนตอบไปว่าก็ ห นู อ ย า ก มีเวลา เดินกับแม่นานๆ ไง

ขอขอบคุณที่มา B i t c o re t e ch, 108resources