ความสุขนั้นอยู่แค่เอื้อม เรื่องสอนใจ เศรษฐีกับคนหาปลา
เศรษฐีกับคนหาป ล า อย า กให้อ่านเรื่องนี้นะได้ข้อคิดดีมากเรามักจะถูกปลูกฝังให้ตั้งใจเรียน จบไปจะได้มีหน้าที่การงานมั่นคง มีชีวิตในแบบที่ผู้ใหญ่คิดว่าดีแต่หากสิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ ไม่ใช่สิ่งที่คุณชอบ คุณยังอย า กจะทำตามกรอบที่คนอื่นสร้างมาให้อยู่ไหม? ถ้าในกรอบนั้น “ไม่มีความสุข” ของคุณอยู่เลยคุณเคยสงสัยไหมว่า เป้าหมายในชีวิตของคุณคืออะไร หลายคนตั้งคำถามให้กับตัวเองแต่ก็ยังไม่เคยได้คำตอบที่ชัดเจนจริงๆ สักที วันนี้เราจะมาทำให้ทุกคนเข้าใจว่าชีวิตเราต้องการอะไรมากที่สุด ด้วยข้อคิดดีๆที่สะท้อนผ่ า นเรื่องเ ล่ าดังต่อไปนี้
มีเศรษฐีคนหนึ่ง เขาเป็นเจ้าของธุรกิจหลายอ ย่ าง มีลูกน้องจำนวนมากวันหนึ่งเขาได้เดินทางไปพักตากอากาศในวันหยุดของเขา บนเกาะแห่งหนึ่งในระหว่างที่เขากำลังนั่งชมลมทะเล พลางจิบไวน์ด้วยอารมณ์และความรู้สึกสบายอยู่นั้นเขาก็มองเห็นชาวประมงคนหนึ่ง กำลังแล่นเรือมาเทียบท่าใกล้ๆ กับที่เขานั่งและเขาก็มองเห็นว่าภายในเรือ มีทั้งปลาตัวเล็กตัวใหญ่ กองอยู่บนเรือมากพอสมควรเมื่อเรือมาจอดเทียบท่า เขาก็ได้เดินเข้าไปคุยกับชาวประมงคนนั้น
เศรษฐีได้เริ่มต้นบทสนทนา ถามชาวประมงว่าได้ปลามาเยอะเลยนะปกติคุณใช้เวลาจับปลาพวกนี้นานหรือเป ล่ าชาวประมงกระโดดลงมาจากเรือและเดินเข้ามาคุยด้วย พร้อมตอบว่าไม่นานเท่าไหร่หรอกเศรษฐีจึงได้พูดต่อว่าแล้วทำไมคุณไม่อยู่ให้นานขึ้นอีกเพื่อที่จะมีเวลาจับปลาได้มากกว่านี้ล่ะชาวประมงก็ได้ตอบกลับมาว่าผมหามาแค่พอกินอิ่มและเลี้ยงครอบครัวในแต่ละวันได้ ก็พอแล้ว” เศรษฐีได้ยินดังนั้นจึงถามชาวประมงกลับไปว่า “แล้วคุณใช้เวลาที่เหลือทำอะไรบ้างล่ะ
ชาวประมงก็ตอบไปว่าก็ไม่มีอะไรมากหรอก ผมก็แค่ตื่นนอนสายๆแล้วก็ออกเรือไปจับปลามาเล็กๆ น้อยๆ เที่ยงมาก็นอนกลางวัน บ่ายๆหน่อยก็ไปตกปลา นั่งจิบไวน์ และตอนเย็นก็นั่งเล่นกับเพื่อนฝูงแถวบ้านเมื่อได้ยินแบบนั้น เศรษฐีจึงพูดไปว่าคุณอย า กรวยหรือเป ล่ า ผมสาม า รถแนะนำให้คุณได้นะ สิ่งแรกที่คุณต้องทำเลยก็คือ คุณต้องใช้เวลาในการจับปลาแต่ละวันให้มากขึ้นกว่านี้ ด้วยความสงสัย ชาวประมงก็เอ่ยว่า “แล้วยังไงต่อ
เศรษฐีบอกพอคุณจับปลาได้วันละมากๆ คุณก็นำปลาไปขาย พอได้เงินมามากก็เก็บเงินซื้อเรือที่ลำใหญ่กว่านี้ชาวประมงก็ถามต่อว่า แล้วยังไงต่อเศรษฐีบอก พอคุณมีเรือลำใหญ่ คุณก็จะสาม า ร ถออกหาปลาได้ครั้งละมากๆในครั้งเดียว ประหยัดเวลา
ชาวประมงก็ถามว่า “แล้วยังไงต่อเศรษฐีบอกเมื่อคุณได้ปลามากคุณก็เอาไปขายที่โรงงาน คุณมีปลาเยอะ คุณก็ขายได้เยอะ และคุณก็จะได้เงินเยอะขึ้นไปอีกชาวประมงก็ถามว่า แล้วยังไงต่อเศรษฐีบอก จากนั้นคุณก็เอาเงินไปเปิดโรงงานเอง แล้วคุณก็จ้างลูกน้องมาทำงานแทนคุณคุณก็ไม่จำเป็นต้องมาทำงานเองทุกวันชาวประมงจึงถามว่าแล้วผมจะอย า กมีลูกน้องไปทำไม ในเมื่อผมทำคนเดียวของผมไปแบบนี้ ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
เศรษฐีก็บอกว่า คุณก็จะได้มีเวลา มีอิสระมากขึ้น ทีนี้คุณก็จะได้นอนตื่นสายๆแล้วก็ออกเรือไปจับปลามาเล็กๆ น้อยๆ เที่ยงมาก็นอนกลางวัน บ่ายๆหน่อยก็ไปตกปลา นั่งจิบไวน์ และตอนเย็นก็นั่งเล่นกับเพื่อนฝูงใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการได้ไงชาวประมงถามเศรษฐีกลับว่า “แล้วทั้งหมดที่คุณพูดมานี่ มันต้องใช้เวลากี่ปี
เศรษฐีก็บอกว่า อาจจะสัก 10-15 ปีแหละมั้ง ถ้าคุณมีความสาม า ร ถ คุณก็จะสร้างธุรกิจให้โตได้เร็วนะ ชาวประมงได้ฟังคำตอบ ก็ได้แต่ยิ้ม และตอบกลับไปว่าแล้วทำไมผมจะต้องเ สี ย เวลารออีกตั้ง 10-15 ปี ในเมื่อทุกวันนี้ผมก็ทำแบบนั้นทุกวันอยู่แล้วทำงานเพื่อเลี้ยงชีพไม่ต้องมากก็พอใช้ ทำงานเพื่อเลี้ยงกิเลสมากเท่าไรก็ไม่พอชีวิตคนเราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตอ ย่ างมีคุณภาพและมีความสุข ไม่ใช่เพื่อหาเงิน อ ย่ างเหน็ดเหนื่อยหลายสิบปี เพื่อแลกกับความสุขบั้นปลายชีวิตกับเวลาที่เหลือเพียงน้อยนิด
เราไม่ได้บอกให้คุณหยุดทำงาน หรืออยู่อย่ างสบายโดยที่ไม่ต้องทำอะไรนะแต่เราอย า กให้คุณสร้างสมดุลชีวิตของตัวเองให้ได้ การที่คนเราจะมีความสุขได้นั้นไม่จำเป็นต้องรอให้รวยก่อน แต่เราสาม า ร ถใช้ชีวิตที่มีอยู่อ ย่ า งมีความสุขได้ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะยังไม่รวยก็ตาม
ขอขอบคุณที่มา aansanook postkidde
