จงเรียนรู้การเดินคนเดียวให้ได้ เพราะไม่มีใครเคียงคู่กับเราไปได้ทั้งชีวิต

จงเรียนรู้การเดินคนเดียวให้ได้ เพราะไม่มีใครเคียงคู่กับเราไปได้ทั้งชีวิต

แ ม้ คุ ณจะเป็นคน โลกส่วนตัวสูง ที่คอยจะปรับตัวให้เข้ากับโลกภายนอกเสมอหรือคนชอบเข้าสังคม ที่กำลังเรียนรู้ที่จะอยู่เพียงลำพัง คนที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียวทั้งด้วยความเต็มใจ หรือไม่เต็มใจก็ตาม คนที่เพิ่งเลิกกับแฟนหลายคนอาจไม่ชอบอยู่คนเดียวเพราะมีความคิดว่า กลัวจะเหงาแต่ที่จริงแล้วนั้น การอยู่คนเดียวมันหมายถึงว่าการมีอิสระไงล่ะและแน่นอนว่าหลายครั้ง เราก็หนีความเหงาไม่พ้น คนเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆ บ้าง

แต่ นี่ ก็เป็นโอกาสที่ดีของหลายๆคน ให้ได้เรียนรู้ที่จะสนุกสนานและเห็นความงดงามของชีวิตที่สันโดษ และความมหัศจรรย์ของการอยู่คนเดียวบ้างเมื่อคุณต้องอยู่คนเดียว คุณก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งเวลาให้คนอื่นคุณจะได้ค้นหาว่าจริงๆ แล้ว เราเองชอบทำอะไรและใช้เวลาไปกับมัน โดยไม่ต้องรู้สึกผิดไม่มีใครหรอกที่อย ากจะเดินคนเดียว ในถนนที่ย า วไกล และโดเดี่ยวไม่มีที่สิ้นสุดไม่ว่าใครก็อ ย ากจะมีใครสักคน คอยเดินข้างๆ คอยร่วม ทุ ก ข์ร่วมสุขด้วยกันทั้งนั้นแต่พอดีบังเอิญว่า มันไม่มีหรือแม้มันจะมีมันก็ไม่ใช่นี่สิ ถ้าการต้องมีใครสักคนที่คอยเดินเคียงข้างเรา แต่เขาคนนั้น กลับต้องทำให้เราร้องไห้เสียใจอยู่ร่ำไป

เราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่า เพราะบางทีเราก็ต้องหัดที่จะเดินคนเดียวใช้ชีวิตคนเดียวอ ย่ าคิดหวังพึ่งคนอื่น คนที่เราควรพึ่งพาก็คือ ตัวของเราเองเพราะในวันที่เราไม่เหลือใครเราก็เหลือตัวเอง เราเดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากขึ้นการอยู่คนเดียว ไม่ได้ แ ย่ กว่าที่คิด ฉันไม่ทราบว่าคนส่วนใหญ่เวลาทำกิจ ก ร ร ม อะไรไปไหนมาไหน จำ เ ป็ นต้องมีเพื่อนหรือใครสักคนรึเปล่า แต่สำหรับฉันแล้วการไปไหนมาไหนหรือทำอะไรคนเดียวมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตฉันไปแล้วล่ะบางครั้งเจอทางที่มีขวากหนาม เยอะการเดินคนเดียวอาจจะสะดวกกว่าแต่บางครั้ง เจอทางที่กว้างใหญ่การมีใครสักคนเดินด้วยก็อาจจะดีกว่า

ขอขอบคุณที่มา storylog sansabai verrysmilejung