หากไม่มีลูก ตอนแก่ไปใครเล่าจะมาเลี้ยง (สอนใจดีมาก)
ค ง มี ห ล า ยๆคน ได้ยินคนพูดกันว่า ถ้ามีลูกเเก่ตัวมา ลูกจะได้เลี้ยง จะได้มีคนคอยดูแล แต่ถ้าหากไม่มีลูก เเก่มาใครจะเลี้ยงความคิดเหล่านี้ถูกส่งต่อกันมา ตั้งแต่โบราณจนถึงทุกวันนี้ หลายคนก็ยังคิดแบบนี้อยู่ซะด้วยแต่ว่าก็ยังมีคนเเก่ ที่ปรับตัวกับครอบครัวไม่ได้ แล้วคุณคิดกับเรื่องนี้ยังไงกันบ้าง และเรื่องนี้จะช่วยสอนใจได้ไม่น้อยเลยเรื่องมันก็คือมีคุณแม่คนนึง ที่สามีของเธอเสียไปนานมากแล้ว แล้วเธอทำงานคนเดียว สอนหนังสือหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวจนเติบโตมา และเ ด็ กชายคนนั้น ลูกของเธอก็เป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังแม่ตั้งแต่เ ด็ กเลย โตแล้วก็ส่งไปเรียนต่ออเมริกา
จ า กนั้นพอเรียนจบเค้าก็อยู่ทำงานที่นั่น ซื้อบ้าน แต่งงานมีลูก 1 คน และแม่เขาก็ตัดสินใจ ย้ ายไปอยู่กับลูกของเขาที่อเมริกาในช่วงวัยหลังเกษียณ ก็มีความสุขดีอยู่หรอก ซึ่ง 3 เดือนก่อนนั้น ที่จะเกษียณก็ได้รีบเขียนจดหมายบอกกับลูกชาย ซึ่งบอกกับลูกชายว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยงย ามเเก่ เธอได้คิดถึงสายตาของญาติพี่น้องเพื่อนๆของเธอ เพราะแค่คิดถึงภาพเหล่านั้น ว่าทุกคนจะอิจฉาเธอ เธอก็มีความสุขมากแล้วและจากนั้นเธอก็ส่งไป และรอจดหมายตอบกลับ จากลูกชายของเธอ ซึ่งเธอก็จัดการเรื่องบ้านงานต่างๆหมดแล้วและพร้อมที่จะไปและในคืนสุดท้าย ก่อนที่เธอเกษียณ จดหมายจากลูกชายก็มาถึงเมื่อเปิดออกมาดู ก็เห็นเป็นเช็คมูลค่า 3 หมื่นเหรียญ ได้เห็นเช่นนั้นเธอก็แปลกใจสิ เพราะลูกชาย
ไม่เคยส่งเงิ นให้เธอเลย จากนั้นก็ได้เปิดอ่า นจดหมาย ที่มีใจความว่า แม่ครับทางเราได้คุยกันแล้วได้ข้อสรุปว่า พวกเราไม่ยินดีให้แม่มาอยู่ด้วยที่อเมริกานะ หากแม่คิดว่าแม่มีบุญคุณที่เลี้ยงดูผมผมเลยคำนวณตามราคาตลาด ก็ประมาณ 20,000 กว่าเหรียญ ดังนั้นผมก็เลยเพิ่มให้นิดหน่อยแล้วส่งเช็คให้ 30,000 เหรียญให้แม่นะครับ และหวังว่าต่อไปนี้แม่จะไม่เขียนจดหมายหาผมนะและหลังจากอ่า นจดหมายจบ แม่ของเขาก็น้ำตาไหลเลย มันเหมือนรู้สึกเป็นม่ายตลอดชีวิตจากนั้นเธอก็ตัดสินใจศึกษา พระพุทธศาสนาและเธอก็คิดได้ว่า เธอจะใช้เงิ น 3 หมื่นเหรียญนี้
ไปเที่ยวรอบโลก เพราะมันจะได้เห็นอะไรใหม่ๆ ได้เปิดกว้างมากขึ้น และจากนั้นเธอก็เขียนจดหมายหาลูกชายเป็นฉบับสุดท้าย ใจความนั้นมีอยู่ว่าลูกรัก ลูกไม่อย ากให้แม่เขียนจดหมายมาอีกก็ให้คิดเถอะมันเป็นข้อความเพิ่มเติม จากฉบับที่แล้ว ตอนนี้แม่ได้รับเช็คแล้วนะ และใช้เงิ นนั้นเดินทางเที่ยวรอบโลก และระหว่างเดินทางท่องเที่ยวอยู่นั้น จู่ๆก็รู้สึกว่าแม่ควรขอบใจลูกที่ทำให้แม่ได้เห็นอะไรมากมาย ตอนนี้แม่ได้ปล่อยวาง ทำให้แม่ได้เห็นว่าความสัมพันธ์ในครอบครัวเพื่อน หรือแม้คนรัก ไม่มีรากหยั่งลึก เปลี่ยนแปลงได้เสมอ หากวันนี้แม่ยังคิดไม่ตก
ยังยึดติด แม่คงจากไปเพราะการปฏิเสธของลูก มันทำให้แม่ได้เห็นว่าคนเราถ้ามีวาสนาตาอกันก็ได้เจอ หมดวาสนาก็ต้องจาก ทุกอย่ า งไม่เที่ยงทำให้แม่เรียนรู้ที่จะสงบ ในเมื่อแม่ไม่มีลูก แล้วต่อไปก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงดังนั้นแม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมัน เรื่องนี้มันน่าเศร้า คนเป็นพ่อแม่อย ากมอบสิ่งที่ดีให้กับลูกแต่สุดท้ายสิ่งที่ได้รับ กลับมา มันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดบ้านของพ่อแม่คือบ้านของลูก แต่บ้านของลูกไม่เคยเป็นของพ่อแม่และการให้กำเนิดเป็นงานที่ต้องทำ การเลี้ยงดูนั้นเป็นภาระหน้าที่การพึ่งพาลูกเป็นความเข้าใจผิด ที่พ่อแม่หลายคน ยังไม่รู้มันช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่ค่อยน่าฟัง แต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้ แม้ว่าไม่ใช่ลูกทุกคน จะเป็นเหมือนในเรื่องนี้ แต่คนเป็นพ่อแม่ไม่ควรคิดว่าเเก่แล้ว จะต้องพึ่งพาลูกอ ย่ า งเดียว ถ้าจะพูดกันตามตรงเลยนั้น
เเก่แล้วก็ต้องดูแลตัวเอง เมื่อลูกกตัญญูต่อคุณ แปลว่าคุณมีบุญหากลูกไม่กตัญญูคนเป็นพ่อแม่ก็ทำอะไรไม่ได้ ดีที่สุดคือการวางแผนชีวิตตนเองพึ่งตนเองยุคนี้ไม่เหมาะ ที่จะคิดว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเก่ หวังว่าเรื่องนี้จะช่วยเตือนสติใครหลายๆคนเพราะการไปวางความคาดหวังให้กับลูก มันไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเพราะขนาดคุณยังชอบที่จะเลือกทางเดินให้กับตัวเอง แล้วลูกคุณล่ะเขาจะไม่อย า กทำบ้างหรอถ้าคาดหวังมีลูก เพื่อไว้เลี้ยงตอนเเก่นั้น มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกเท่าไหร่นักเขาควรจะมีชีวิตที่เขาเลือกเอง และในขณะเดียวกัน คุณก็เลือกที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเองได้ต่างคนต่างมีขีวิตเป็นของตัวเอง
ขอขอบคุณที่มา stand-smiling
