อ่านแล้วจะเข้าใจ คนที่ไม่มีลูกแก่ไปใครจะเลี้ยง
คนไม่มีลูก แก่มาใครจะเลี้ยงเชื่อว่าคงมีหลายคน เคยได้ยินคนพูดกันว่าหากมีลูกเเก่ตัวมา จะได้มีคนเลี้ยง เเละอีกคำพูดหนึ่ง คือ ถ้าหาก คนไม่มีลูก เเก่มาใครจะเลี้ยงซึ่งความคิดแบบนี้ ถูกส่งต่อสืบทอดกันมา
ตั้งแต่โบราณกันเลยทีเดียวและหลายๆ คนก็ยังคิดแบบนี้กันอยู่ด้วยแต่ว่าก็ยังมี คนไม่มีลูก คนแก่ หรืออีกหลายๆคนที่ปรับตัวอยู่กับครอบครัวไม่ได้ แล้วคุณล่ะ คิดยังไงกับเรื่องนี้ยังไม่ต้องตอบเรา แต่คุณลองมาดู และให้คำตอบตัวเองซึ่งเรื่องนี้จะช่วยสอนใจได้ไม่น้อยเลย
1เรื่องมีอยู่ว่ามีคุณแม่คนหนึ่ง ที่สามีของเธอได้เสียไปนานแล้ว
เธอทำ ง า นคนเดียว โดยการสอนหนังสือหาเงิน มาเลี้ยงครอบครัว และเลี้ยงลูกชายจนเติบโตมา และ เ ด็ กชายก็เป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังแม่ตั้งแต่ เ ด็ กๆ เลยพอลูกโตก็ส่งไปเรียนต่อที่อเมริกา หลังจากเรียนจบเขาก็อยู่ทำงานที่นั่นต่อ ซื้อบ้านแต่งงาน มีลูก 1 คนสร้างครอบครัวอบอุ่นและมีความสุขแล้วแม่เขาก็ตัดสินใจ ย้ า ย ไปอยู่กับลูก ลูกสะใภ้และหลานที่อเมริกาในช่วงวัยหลังเกษียณ ชีวิตบั้นปลายก็มีความสุขดีซึ่ง 3 เดือน
ก่อนที่จะเกษียณนั้น ก็รีบเขียนจดหมายบอกกับลูกชาย ซึ่งบอกถึงความปรารถนากับลูกชายว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยง ย า มเเก่คิดถึงสายตาของญาติพี่น้อง เพื่อนๆ เพียงแค่คิดถึงภาพเหล่านั้นว่าทุกคนจะอิจฉาเธอเธอ ก็มีความสุขจากนั้นส่งไปก็รอจดหมายตอบกลับจากลูกชายซึ่งเธอก็จัดการเรื่องบ้านงานต่างๆ เรียบร้อยและในคืนสุดท้ายก่อนที่เธอเกษียณนั้น
ไม่นานจดหมายจากลูกชาย ณ แดนไกลก็มาถึงพอเปิดออกมาดูก็เห็นเป็นเช็คมูลค่า 30,000 เหรียญดอลล่าห์เธอก็แปลกใจมากๆ เพราะลูกชายไม่เคยส่งเ งินให้เธอเลยแล้วจากนั้น ก็ได้เปิดอ่าน จดหมายที่มีใจความว่าแม่ครับเราได้คุยกันแล้วและได้ข้อสรุปว่าพวกเราไม่ยินดีให้แม่มาอยู่ด้วยที่อเมริกาถ้าแม่คิดว่าแม่มีบุญคุณที่เลี้ยงดูผม คำนวณตามราคาตลาดแล้วก็ประมาณ 20,000 กว่าเหรียญ ผมก็เลยเพิ่มให้นิดหน่อยแล้วส่งเช็คให้ 30,000 เหรียญมาให้แม่นะครับ และหวังว่าต่อไปนี้ แม่จะไม่เขียน
จดหมายหาผมอีก หลังจากอ่ านจดหมายจบก็น้ำตาไหลเลย รู้สึกเหมือนต้อง เป็นม่ายตลอดชีวิตและเธอก็ตัดสินใจศึกษาพระพุทธศาสนาหลังจากนั้น เธอก็คิดได้ว่า เธอใช้เงิ น 3 หมื่นเหรียญไปเที่ยวรอบโลก จะได้เห็นอะไรใหม่ๆแล้วจากนั้นเธอก็เขียนจดหมาย 1 ฉบับหา ลูกชายใจความในจดหมายเขียนว่าลูกรัก ลูกไม่ อ ย า ก ให้แม่เขียนจดหมายมาอีกก็ให้คิดเถอะว่า จดหมายฉบับนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่แล้วนะ แม่ได้รับเช็คแล้ว
และใช้เงิ นนั้นเดินทางเที่ยวรอบโลก ระหว่างเดินทางท่องเที่ยวอยู่นั้น อยู่ๆ แม่ก็รู้สึกว่าแม่ควรขอบใจลูกขอบใจที่ทำให้แม่ได้เห็นอะไรหลายๆ อ ย่ างแม่ได้ปล่อยวางทำให้แม่ได้เห็นว่า ความสัมพันธ์ในครอบครัว เพื่อนคนรัก ไม่มีรากหยั่งลึกเปลี่ยนแปลงได้ตลอด ถ้าวันนี้แม่ยังคิดไม่ตก ยังยึดติดยัง ทุ ก ข์แม่คงจากไปแล้ว จากการปฏิเสธของลูกทำให้แม่ได้เห็นว่า “คนเราถ้ามีวาสนาก็ได้เจอ หมดวาสนาก็ต้องจากการทุ ก อ ย่ า งไม่เที่ยงแท้”ทำให้แม่เรียนรู้ที่จะสงบ มอง ทุ ก อ ย่ า งในเชิงบวกมากขึ้น
แม่ไม่มีลูกแล้วไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงฉะนั้น แม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมันคนเป็นพ่อแม่ อ ย า ก มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกแต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่ได้รับกลับมามันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดมีคนกล่าวเอาไว้ว่าบ้านของพ่อแม่คือ บ้านของลูกตลอดเวลาบ้านของลูก ไม่เคยเป็นบ้านของพ่อแม่หรอกการให้กำเนิดลูก เป็นงานที่ต้องทำ การเลี้ยงดูเป็นภาระหน้าที่การพึ่งพาลูกเป็นความเข้าใจผิด ช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่ค่อยน่าฟังนักแต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้ แม้ว่าไม่ใช่ลูกทุกคน จะเป็นเหมือนลูกชาย
ในเรื่องนี้ที่ไม่มีหัวใจแต่คนเป็นพ่อแม่ไม่ควรคิดว่าเเก่แล้วจะต้องพึ่งพาลูกๆ หากจะพูดกันตามตรงเเก่แล้วก็ต้องดูแลตัวเองเมื่อลูกกตัญญูต่อคุณแสดงว่าคุณนั้นมีบุญมากแต่หากลูกไม่กตัญญู พ่อแม่ก็ทำอะไรไม่ได้อ่านจบแล้วแล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีละ
2 ก า ร วางแผนชีวิตให้พึ่งพ า ตัวเองให้ได้ตอนแก่ดีที่ สุ ด
เพราะหลายคนเชื่อว่า การมีลูกจะได้มีเลี้ยงตนตอนเเก่เป็นความปรารถนาของใจ แต่ในปัจจุบันนี้อะไรหลายๆ อ ย่ า ง มันเปลี่ยนไปแล้วและยุคนี้ไม่เหมาะที่จะคิดว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเก่อีกด้วยหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยเตือนสติใครหลายๆ คน ในการ
วางความคาดหวังไว้กับลูกนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเลยขนาดคุณยังชอบที่จะเลือกทางเดินให้กับตัวเอ งแล้วลูกคุณเขาจะไม่ อ ย า ก ทำบ้างหรือหากคาดหวังมีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเก่นั้นมันผิดและเห็นเเก่ตัวตั้งแต่คิดแล้วเพราะเขาควรจะมีชีวิตที่เขาเลือกเอง ในขณะเดียวกันนั้น คุณก็เลือกที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเองได้เหมือนกัน
ขอขอบคุณที่มา sabuyjaijung chanisara
