หมาที่ว่าดุแล้ว ยังไม่น่ากลัว เท่ากับใจของคน
ใ น ซอยบ้าน จะมีหมาตัวนึงมันคงไม่ค่อยชอบ ขิ้หน้าผมเท่าไหร่ทุกครั้งที่ ผ มเดินผ่ า นหน้าบ้าน มันมันจะเห่ากระโจน ใส่ประตูเหล็ก อ ย่ า งบ้าคลั่งปานกับว่า ผมเคยไปฆ่ าแม่มันตา ย เวลาผมไปซื้อของหน้าปากซอย
ผมเคยเล่าให้พ่อฟัง ว่าไม่กล้าไปกลัวหมาพ่อบอกผมว่าไม่ต้องกลัวหรอกหมาที่ดุที่สุด ให้ลูกชิ้นมันทุกวันๆ ซักวันมันก็จะเชื่องเองนับแต่วันนั้น ผมเจียดเ งิน 5 บ า ทซื้อลูกชิ้น1ไม้ ผมกินสองลูกแบ่งหมา 2 ลูกทุกวัน วันแรกๆมันแทบจะกระโดดกัดมือผมให้ได้
ถ้าไม่มีประตูเหล็กผมคงมือขาดไปแล้ว วันเวลา ผ่ า นไปไม่นานมันไม่เห่าผมอีกเลย กระดิกหางรอผมทุกเย็น วั น หนึ่งเจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท มันวิ่งกระดิกหางมาหาผม หยอกเล่นกับผมสนุกสนานตั้งแต่วันนั้น เราเป็นเพื่อนกัน วิ่งเล่นกันมาโดยตลอด
โตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอนหมาที่ว่าดุๆ เ ร าหยิบยื่นไมตรีให้มอบความเป็นมิตรให้ ดุแค่ไหนก็กลายเป็นเชื่องแต่กับคนต่อให้เราดีแค่ไหน จริงใจแค่ไหนเลี้ยงอาหารดีแค่ไหน ก็ยังหักหลังเราได้ ลูกชิ้นไม่กี่ไม้
ซื้อใจหมาได้ตลอดชีวิต กับคนต่อให้เลี้ยงดีแค่ไหนก็เ ชื่ อใจไม่ได้จริงๆ หมาที่ว่าดุยังไม่น่ากลัวเท่าใจคนอ ย่ าดูถูกหมาเพราะมันซื่อสัตย์กว่าใครบางคนบางคนก็ดีด้วยจริงๆ บางคนก็ดีแค่ต่อหน้าบางคนก็เอาเราไปนินทาบางคนก็คอยอิจฉาเราหน้าที่ของเรา
ก็แค่รั ก ษ าคนดีๆไว้ส่วนคนอื่นก็แค่ ผ่ า นเข้ามาในชี วิ ต แค่เราอ ย่ าเ สี ยความเป็นตัวเราก็พอไม่จำเป็นต้องฉลาด กับเรื่องที่ควรแกล้งโ ง่ อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าถ้าเราดีกับใคร เค้าจะดีตอบกลับมา แต่โลกแห่งความเป็นจริงสอนเราว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป
ขอขอบคุณที่มา kiddpan stand-smiling
