พ่อ-แม่ ไม่ได้เป็นแค่คนแก่เฝ้าบ้าน (ถึงลูกๆทั้งหลาย)

พ่อ-แม่ ไม่ได้เป็นแค่คนแก่เฝ้าบ้าน (ถึงลูกๆทั้งหลาย)

มีคำโบราณเคยกล่าวไว้ว่ามีผู้สูงอายุอยู่ในบ้านเหมือนมีสิ่งล้ำค่าบ่อยครั้งที่เรามักจะใส่ใจ คนนอกบ้านมากกว่าคนในบ้าน ทั้งให้ความสำคัญที่คิดว่าเจอกันอยู่ทุกวัน เดี๋ยวค่อยดูแล จึงทำให้เราเลือกที่จะเมินเฉยต่อคนในบ้านไม่ต้องรีบร้อน ที่จะทำอะไรให้ท่าน เพราะกลับมาบ้านก็ยังต้องเจอกันอยู่ แต่คุณกำลังลืมอะไรไปอยู่หรือเปล่า

พ่อแม่ไม่ได้มีเวลาอยู่กับเรา หรือรอเราไปได้ตลอดชีวิตและใช้เวลาอยู่กับคนนอกบ้านมากกว่า แต่กับคนในบ้านกลับละเลยความรู้สึกเขาไปซะอย่ างงั้น อาจจะเป็นเพราะความเคยชินดังนั้นจงให้“ความสำคัญท่านเป็นอันดับแรกก่อนเสมออย่ าเอาของโปรดมาให้กิน ในวันที่พ่อแม่กินไม่ได้อย่ าพาไปเที่ยว

ในวันที่พ่อแม่ ไม่มีเรี่ยวแรง จะเดินอย่ าขอโทษพ่อแม่ในวันที่สายเกินไปแล้ว อ ย่ าอ ย ากจับมือในวันที่พ่อแม่ ไม่รู้สึกแล้วอ ย่ าบอกรักบอกคิดถึงในวันที่พ่อแม่ไม่ได้ยินแล้วอย่ าอย ากกอดพ่อแม่ ในวันที่เหลือเพียงแต่รูปท่านให้กอดอย่ ารอกราบเท้าพ่อแม่ในวันสุดท้ายของชีวิตท่านพ่อแม่สามารถรอลูกได้เสมอ แต่ชีวิตท่านอยู่ไม่ได้ตลอดไป

อ ย่ ามองว่าพ่อแม่เป็นเพียงคนเฝ้าบ้านเมื่อก่อนตอนที่ยังพูดไม่เป็นใครกันที่เป็นคนสอนให้พูดได้ เมื่อก่อนตอนที่ยังเดินไม่เป็นใครกันที่สอนให้เดินได้ เมื่อก่อนตอนที่ยังกินข้าวเอง ไม่เป็นใครกันที่ป้อนข้าวป้อนน้ำ เมื่อก่อนตอนที่อาบน้ำเองไม่เป็นใครกันที่ล้างให้โดยไม่นึกรังเกียจ ชีวิตทุกคนมีค่า เพราะเวลานั้นมีจำกัด

บนโลกใบนี้มีความไม่เที่ยงอยู่มาก ถ้ารู้ว่าเวลามีไม่มาก ก็จงทำสิ่งดีๆให้กันมากๆอ ย่ าไปทะเลาะหงุดหงิดใส่กัน หรือมัวแต่มีอคติเพราะมันเสียเวลาที่มีค่าไปโดยเปล่าประโยชน์ หากยังมีโอกาสได้ดูแลท่านอยู่ก็จงรีบทำซะ

ขอขอบคุณที่มา bitcoretech stand-smiling