ดูแลท่านให้ดีที่สุด สำหรับคนที่ยังมีแม่อยู่
เ มื่ อวันนี้คุณนั้นยังเป็นแม่ที่สามารถเ ลี้ ย งดูลูกๆ ได้ และเมื่อแม่เริ่มแก่เฒ่าลงทุกวัน วันนั้นคุณจะมีคนเลี้ยงดูหรือเปล่า วั น นี้เราก็อย ากที่จะแนะนำบทความ เกี่ยวกับ ย ามแม่แก่เฒ่า หวังว่า ลู ก จะไม่ลืมแม่นะลูก ไปดูกันว่าหากวันใดที่แม่แก่เ ฒ่ า ลูกๆ ของคุณจะทำอย่ างไรอย่ าลืมแม่นะลูก
ในวันที่แม่แก่ตัวลงเมื่อตอนที่แม่ เริ่มออ กเดินทางแม่ก็เป็น เ ด็ กผู้ห ญิงคนหนึ่งผ่ า นคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว ผ่ า นวันที่ตื่นเต้นที่สุด คือวันที่ รู้ว่าในครรภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่แม่ต้องแบก น้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม แม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดระวัง มากขึ้น แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ย
และวันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสนสาหัส ก็มาถึง วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา เต็มไปด้วยความสุข แต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ด ชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ความฝัน อาจถูกพักไปบ้ าง แต่ก็เต็มใจ ข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ เท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง
ไม่สำคัญเท่าลูก ของแม่อีกแล้วเรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึง ถูกแทนที่ด้วย อนาคตของลูก จนหมดสิ้น เราจะปลอ ดภั ยไหม เราจะเป็นเ ด็ กดีหรือเปล่า เราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แม่เสกทุกอย่ าง ให้เ ด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดี
เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้ แล้วเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุกด้วยแล้วแม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้น ขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ย เป็นเพื่อนของเรา ‘น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้’วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ วันที่เราเรียนจบ แม่ฝ่าฟั น มามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ย แต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต
แม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิด แล้ว ลูกจะได้งานที่ดี หรือเปล่า ลูกจะมีแฟนที่รักลูก เหมือนที่แม่รักไหม เขาจะดูแลลูกอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่ต่อยังไงโตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเ ด็ กตัวน้อยๆของแม่เสมอ ลูกของแม่ค่อยๆ ออ กเดินทาง ในชีวิตของตัวเอง เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็นลูกของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่า ถึงเวลาต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูก ของแม่เสมอ
อย่ าลืมแม่นะลูก’ แม่แก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลัง การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขนที่อุ้มลูก มาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพาลูกไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เสียงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลูกให้เติบโต เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลง
แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเราลองหันไปมองห น้ าแม่ ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ ผ่ า นมาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ ผ่ า น มาของแม่นี่เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลูกของแม่ทุกคน เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ขอขอบคุณที่มา kumkoom pakwanja yakkinn999
