การเดินทาง บนถนนบ้างเส้น บางครั้งก็จำเป็นต้องเดินเพียงลำพัง

การเดินทาง บนถนนบ้างเส้น บางครั้งก็จำเป็นต้องเดินเพียงลำพัง

เรียนรู้ที่จะเดินเพียงลำพังนี่สิคือวิถีของคนแกร่ง

1ค ว ามซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใดเพราะมนุษย์ทุกคน ต่างมีความเห็นแก่ตัว ฉะนั้นอ ย่ าไปคาดหวังว่า จะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่ง ไม่มีค่าเพียงพอ ให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อยฝึกวางฝึกทิ้ง

2หนทางของชีวิตนั้นย าวไกลจงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้างเผื่อวันใด ที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจเพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไป จนถึงปลายทางอ ย่ าให้ใครคนใดคนหนึ่ง หรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ

3กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้นเหมือนกับการกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรา ย ก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอม จงรู้ถนอมเพราะเมื่อใด ที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้นคนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณเ จ็ บ ป ว ด และเสียใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวังหากอย ากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งให้ได้

4อ ย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตาจงเรียนรู้ที่จะชื่นชม คนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้ อ ย่ าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆไป

5พ่ อ แม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุดอ ย่ าคิดถึงท่าน เฉพาะตอนไม่มีเงิ น อ ย่ าคิดว่าในสายตาพ่อแม่คุณยังเป็นเ ด็ กอยู่ตลอดเวลา อันนี้ก็ถูกถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงส า รพ่อแม่เหรอที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

6ไ ม่ มีอะไรเหมือนเดิมเพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลานาทีอ ย่ าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาอ ย่ าเอาแต่พร่ำเพ้อ อ ย่ าเอาแต่เรียกร้องเพราะสิ่งนี้ อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนยิ่งมาก ยิ่งห่างยิ่งมากยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้า

ขอขอบคุณที่มา stand-smiling