จงสอนลูกให้รู้จักความลำบาก หากวันหนึ่งไม่มีเรา
ให้ปลาลูกหนึ่งตัว มีกินแค่หนึ่งวัน สอนลูกจับปลา หากินได้ตลอดไปจงอ ย่ าให้ปลาแก่เขาควรจะให้เบ็ดตกปลาเขาไป แล้วสอนวิธีการหาปลาให้แก่เขาเพื่อให้เขารู้จักการเอาตัวรอดในสังคมและ รู้จักการหากินด้วยตัวของเขาเอง
มี เ รื่ อ งเล่าเรื่องหนึ่งว่า
วัยรุ่นคนหนึ่งขอเงินแม่ไปเที่ยว แม่บอกว่า ลูกรู้ไหมว่าสมัยแม่อายุเท่าลูก ไม่เคยเที่ยวที่ไหนต้องทำงานทุกอ ย่ า ง พับถุงกระดาษขาย ตัดใบตองขนไปส่งขายในตลาดแต่ละบาทแต่ละสตางค์ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำลูกนั่งฟังแม่เงียบๆลูกต้องรู้จักความลำบาก ไม่งั้นอีกหน่อย เกิดไม่มีแม่แล้วจะทำยังไง ซักผ้ าเองยังไม่ได้ ขึ้นรถเมล์ก็ไม่เป็นใช้เงินอย่ างนี้ จะเอาตัวรอดได้ยังไง เมื่อแม่เทศน์จบ ก็ควักเงินยื่นให้ลูก นี่ไม่ใช่เรื่องแต่ง พ่อแม่จำนวนมากทำอย่ างนี้เมื่อลูกขอเงินไปเที่ยว จะพร่ำบ่นลูก และเล่าเรื่องเมื่อตนเผชิญความลำบากในสมัยก่อนเล่าย้อนไปถึงชีวิตลำบากของตนในวัยเท่ากัน แล้วปิดท้ายด้วยการให้เงินลูกไป
ค น หาเช้ากินค่ำส มั ยก่อนไม่มีคำว่ามรดก
ในพจนานุกรมชีวิต ทุกอย่ างในชีวิตต้องหามาเองทว่าคนรุ่นนี้เมื่อลืมตาอ้าปากได้ และ เป็นพ่อแม่ มักจะทำให้ลูกเสี ยค นโดยไม่ตั้งใจ พ่อแม่จำนวนมากเก็บเงินเก็บทองไว้โดยไม่ยอมใช้ บอกว่าเก็บไว้ให้ลูกเหตุผลอาจเพราะ พ่อแม่ไม่อย ากให้ลูก ผ่ านความลำบากเหมือนตัวเองการเตรียมทุกอย่ างให้ลูก เหมือนสะท้อนสิ่งที่ตัวเอง อ ย ากได้ในวัย เ ด็ ก แต่มันกลับสร้างนิสัย ไม่สู้งานหนักให้ลูกไปโดย ป ริ ย า ยไม่มีเงินเป็นปัญหา มีเงินก็เป็นปัญหา บางครั้งและบ่อยครั้งการมีเงินมาก อาจทำให้
เลี้ยงลูกย ากขึ้นเงินก็เหมือน ไ ข มั น ใน ร่ า ง ก า ย น้อยไปก็ไม่ดี มากไปก็อั น ต ร า ยในสังคมบูชาคนรวย และ การรวยทางลัด การอบรมสั่งสอนลูก เดี๋ยวนี้ ย ากขึ้นเรื่อย ๆเพราะสิ่งเร้ารอบตัวทางเดียวที่จะให้ลูกโตขึ้น แล้วยืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้ คือต้องสอนเรื่องวินัยการใช้เงินและความอดทน การรู้จักใช้ชีวิต และ รับผิดชอบตัวเองอ ย่ าสร้างปัญหาแก่สังคม ไม่พอกพูนด้วยไ ข มั น แ ห่ ง วั ต ถุ นิ ย มมากเกินไปพ่อแม่ต้องมองภาพกว้างและมองให้ออกว่า
หากให้มากเกินไปจะทำให้ลูกไม่รู้จักหามาด้วยตัวเองหรือไม่ทำอะไรไม่เป็นเลยหรือเปล่า กลายเป็นรอแต่แบมือขออย่ างเดียว ความรักย่อมเป็นเรื่องดี แต่ต้องรักให้ถูกวิธีด้วยคนรวยที่ฉลาด รู้ว่าการได้เงิน เป็นเรื่องง่ายกว่าการใช้เงิน และ คนที่ไม่รู้จักหาเงินมักใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยคนที่รวยจากสมบัติที่ได้มาง่ายๆ จากมรดก อาจจะขาดความรู้สึกดีๆ ของการสร้างตัวด้วยตัวเองขาดความภาคภูมิใจของการหามาได้ และ ทักษะการแก้ปัญหาชีวิต มีตัวอ ย่ างจริงไม่น้อยที่คนรวยแบ่งสมบัติครึ่งหนึ่ง ให้องค์กรการกุศลและ ที่เหลือให้ลูกหลาน เพื่อให้ลูกๆเรียนรู้ที่จะยืนด้วยตัวเอง และสร้างมันขึ้นมาใหม่
ม ห า เศรษฐีลำดับต้นๆ ของโลก อ ย่ า ง วอร์เรน บัฟเฟตต์ บอกว่า
ลูกๆของเขาจะต้องแผ้วถางทางของพวกเขาเองแน่นอนลูกๆ ของเขาก็รู้ว่า เขารอช่วยทุก อ ย่ าง แต่ก็ต้องลงแรงทำงาน การให้เงินทองแก่ลูกหลาน ด้วยจำนวนที่มากพอสบายทั้งชีวิตเพียงเพราะพวกเขาเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย เป็นเรื่อง อั น ต ร า ยเพราะการให้อาจ ทำร้ า ย ลูกๆทางอ้อม บัฟเฟตต์จึงให้มรดกแก่ลูกหลาน
มากพอที่พวกเขารู้สึกว่า สามารถทำอะไรก็ได้แต่ไม่มากพอที่พวกเขา ไม่ต้องทำอะไรเลย เราต้องสอนค่านิยมชื่นชมบุคคลที่สร้างตนเองจากศูนย์ หาเงินอ ย่ างสุจริตรู้คุณค่าของการทำงาน การสร้างตัว สิ่งที่ควรให้ลูกๆมากกว่าเงินก็คือความเอาใจใส่ รับรู้กิจก ร ร มที่ลูกทำเป็นเพื่อนกับลูกนี่อาจเป็นสิ่งที่มีค่ากว่าการให้เงินอ ย่ างเดียวตามสุภาษิตที่ว่าสอนลูกจับปลา ไม่ใช่จับปลาให้ลูก
ขอขอบคุณที่มา b i t c o r e t e c h staylifeth
