(เรื่องเตือนใจ) อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมคนในครอบครัว

(เรื่องเตือนใจ) อ ย่ า มัวแต่ทำงานจนลืมคนในครอบครัว

เสร็จจากงานถึงบ้าน เกือบสามทุ่มเข้าไปแล้ว เขาเดินเข้าบ้านที่ดูเงียบเหงา เนื่องจาก ภ ร ร ย า เสี ย ชี วิ ต ไป เมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไ ว้กับเขาให้หาเลี้ยง ลูกตามลำพัง

ดีว่าเจ้า ห นู น้ อ ย พอ จะช่วยตัวเองได้บ้าง อาหารก็กินอาหารปิ่นโต ที่ผูกประจำหากินเอง ได้ทำให้ไม่เป็น ภาระมากมายนัก เข้ามาในบ้านเหงื่อ อาบแก้มยังไม่ทันได้พัก

ผู้เป็นพ่อเห็นหน้าลูกชาย วัยซนที่รอรับหน้าเอ่ยปากทัก พ่อครับ วันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ เหนื่อยสิลูกแล้ววันนี้ ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆพร้อมกับถาม ต่อด้วยความเคยชิน

เสร็จหมดแล้วครับคือ ผมมีเรื่องบางอย่ างอย ากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับ ลูกชายตัวน้อยถามต่อ เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าว ซักหน่อย แล้วคงจะ เข้านอนวันนี้

เหนื่อยเหลือเกิน ว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ ผู้เป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า คือผม อ ย า ก รู้ว่าพ่อทำงาน ได้ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ ลูกชายถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

เขาหันมามองหน้าลูกชาย พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แล้วผู้เป็นพ่อแต่ก็ตอบไปว่า วันล่ะสี่ร้อย งั้นผมขอยืมตังค์ พ่อซักสองร้อยได้มั้ยครับ ลูกชายตัวน้อยเอ่ยปาก ด้วยสายตาวิงวอน

หาแกว่าไงนะ ผู้เป็นพ่อขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ ก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกชาย ด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม นี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทอง หาได้ง่ายๆเหรอ กว่าพ่อจะได้เงินสี่ร้อยบาท ต้องทำงาน

เหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกรอขอยืม เงินพ่อง่ายๆแบบนี้นี่นะ แกลองไปคิดดูให้ดีสิว่า แกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้าง พ่อถึงจะต้องให้เงินสองร้อยนี่ให้แกยืม

เ ด็ ก ชายยืนนิ่งมองหน้า พ่อไม่มีเสียงหลุด ออกจากปากแต่น้ำตาไหลซึม ลงอาบร่องแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่จะหันหลังเดิน กลับห้องตัวเอง อ ย่ า งซึมเซาหลังจากอาบน้ำเสร็จ

แวะเข้าครัวหาข้าวปลากินเรียบร้อย เขาหยิบ บุ ห รี่ ขึ้นมาจุดสูบ เดินไปที่ระเบียงความ รู้สึกเคร่งเครียด ที่ได้รับมาจากงานนอกบ้าน เริ่มผ่อนคลาย คิดไปถึงอดีตที่ ผ่ า นแ ละงานที่ทำมาทั้งวัน

แล้วก็ย้อนกลับคิด ไปถึงลูกชายตัวน้อย ลูกเป็น เ ด็ ก ดีไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอเงินเพิ่ม นอกจากเงินค่าขนม ที่เขาให้ประจำวันเท่านั้น แต่วันนี้ ทำไมถึงเอ่ย ปากยืมเงิน

เมื่อสักครู่เขาเ หนื่อยเกินไป หรือเครียดเกินไปหรือป่าว ถึงได้ใช้อารมณ์กับ ลูกไป อ ย่ า  ง นั้นเมื่อได้คิดเขาดับ บุ ห รี่ แล้วเดินไปที่ห้อง ลูกชายไฟในห้องนอนดับแล้ว

เมื่อเปิดประตูเข้าไป เอื้อมมือเปิดไฟในห้อง ห นู น้ อ ย นอนตะแคง หน้าตา ยังคงลืมจ้องมองมาที่ประตู แก้มที่แนบกับหมอนชุ่ม ด้วยน้ำตาพร้อม เสียงสะอื้นเบาๆอยู่คนเดียว

เขาเดินไปนั่งที่ขอบเตียง มือลูบผมลูกชายเบาๆ พร้อมกับเอ่ยปากด้วย น้ำเสียงเครือจุกคอ พ่อขอโทษนะลูกเมื่อกี้ พ่อเหนื่อยมามาก เลยใช้อารมณ์กับลูกมากไปหน่อยจริงๆ ตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำ

ว่าลูก อ ย า ก ยืมเงินพ่อไปทำไม ลูกอาจจะมีเหตุจำเป็น ที่จะต้องใช้เงินก็ได้ เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบาก ไม่ได้ได้มาง่ายๆ แต่ถ้าลูกมีเหตุผล เพียงพอพ่ออาจจะ ให้ยืมก้อได้ เพราะว่าลูกน่ะสำคัญ สำหรับพ่อเหนือ

สิ่งอื่นใดและพ่อรักลูกจ้ะ ว่าแต่ไหนลูกลองบอก พ่อสิว่าลูก อ ย า ก ยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียง ปราณีเต็มเปี่ยมด้วยความรัก ลูกชายตัวน้อยส่งเสียง

สะอื้นจากลำคอ พ่อครับ ตั้งแต่แม่ ต า ย ผมเห็น พ่อต้องทำงานหนัก เพื่อหาเงินทุกวันจน ไม่ได้พักไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลา ได้อยู่ด้วยกัน ผมเลยค่อยๆ เก็บค่าขนมของผมไว้ตลอดมา

จนถึงตอนนี้ผมเก็บ ได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อว่า พ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อย ผมจึง อ ย า ก ยืมพ่อเพิ่มอีก สองร้อยให้เป็นสี่ร้อย เพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พักได้อยู่กับผม

ซักวันนึงครับ เงินทองอาจจะจำเป็นต่อการดำรงชีวิต แต่ครอบครัวยังคงต้องการความรัก ความอบอุ่นและเวลาที่มีให้แก่กัน อ ย่ า ห่วงงานจนลืมครอบครัว และคนที่คุณรัก

ขอขอบคุณที่มา gotoknow